Herijking aan nuances

De diergeneeskunde is bij uitstek een vak waarin feiten en professionaliteit centraal staan. Richtlijnen, leidraden, protocollen en verslaglegging bieden houvast, zorgen voor kwaliteit en vormen een poging tot uniformiteit daarvan. Toch is het juist de nuance die ons vak diepgang geeft. Dat werd de afgelopen tijd opnieuw duidelijk tijdens de bijeenkomsten over de veterinaire keuring van het paard, een serie goedbezochte IOD-avonden, waar alle onderdelen van het boek (en dus het protocol) aan bod kwamen. De herziening van zowel het boek als het rapport leidde tot levendige discussies: over de rol van het klinisch deel, over verslaglegging, over verantwoordelijkheid. Tientallen dierenartsen, met jarenlange ervaring of juist pas begonnen in het vak, gaven blijk van oprechte betrokkenheid en, soms, uiteenlopende inzichten. Het illustreerde hoe belangrijk het is om naast standaardisatie ruimte te houden voor het individuele oordeel van de dierenarts.