Beroepsorganisatie van Veterinaire Professionals (BOVP)

Om de kwaliteit en toegankelijkheid van de diergezondheidszorg te waarborgen, de (werk)druk aan te pakken en veterinairen beter te ondersteunen, is een nieuwe beroepsorganisatie nodig die alle professionals verenigt en vertegenwoordigt. Dit is de conclusie van gesprekken tussen partijen in het veterinair veld, op initiatief van het Ministerie van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur (LVVN).

De aanleiding voor dit initiatief lag in twee rapporten van Berenschot en SEO over de kwaliteitsborging van de veterinaire sector en de arbeidsmarkt van diergeneeskundigen in opdracht van LVVN. Vanuit de aanbevelingen uit het gezamenlijke visiedocument Vet voor Elkaar wordt onder leiding van een kwartiermaker een ontwerp voor een nieuwe veterinaire beroepsorganisatie (BOVP) gemaakt.

Praktische informatie

Datum: 10 april 2025
Tijd: Ontvangst: om 18:00 uur met soep en broodje, start om 18:30 uur, einde programma 21:00 uur met een borrel
Locatie: KNMvD in Houten
Voor wie: exclusief voor KNMvD-leden
Kosten: Gratis voor KNMvD-leden

Gespreksonderwerpen

• Permante educatie: van visie naar praktijk
  Het ziet er naar uit dat dierenartsen zich in de toekomst actief moeten herregistreren om hun bevoegdheid te houden. Welke eisen moeten er volgens jou gesteld worden om bevoegd dierenarts te zijn en blijven? Moet je een bepaalde hoeveelheid nascholing per jaar volgen? Moet je aantoonbaar een aantal uur in de praktijk werken? Of misschien zelfs wel een bepaalde hoeveelheid spoeddiensten draaien? En zijn er nog andere vormen van permanente educatie te bedenken, zoals het schrijven van artikelen of bestuurswerk? Als je alleen met gezelschapsdieren werkt, moet je dan je bevoegdheid houden om ook landbouwhuisdieren en paarden te behandelen? Kortom: een belangrijk onderwerp waarover we jouw mening graag horen.
• Klachten en tucht: hoe gaan we van een straffend naar lerend systeem?
  Een ander belangrijk thema binnen het BOVP is een evaluatie en mogelijke herziening van ons tuchtstelsel. Het krijgen van een tuchtklacht is een langdurig proces dat een aanzienlijke impact kan hebben op jou als professional. Het systeem zoals we het nu kennen is in 1990 ingevoerd om grip te houden om de diergeneeskundige kwaliteit, maar voldoet de huidige vorm van tuchtrecht nog wel aan de behoeften van vandaag? Graag gaan we met jullie in gesprek over wat jullie belangrijk vinden in een klachtenstelsel. Hoe zorgen we ervoor dat het systeem lerend is en niet straffend, zoals dat nu vaak ervaren wordt.
• Professionele standaarden: hoe kunnen ze jou helpen?
  In de diergeneeskunde spreken we vaak over een open norm. Zolang je ‘good veterinary practise’ toepast, zit je goed. Maar wat de een goed vindt, vindt de ander misschien niet goed genoeg. Uitspraken van het tuchtcollege geven ons soms richting in wat goed is, en wat niet. De overheid heeft al meermaals naar de sector de wens uitgesproken om te komen tot professionele standaarden (ook wel richtlijnen of leidraden genoemd). Zij hopen op betere voorspelbaarheid van kosten voor de klant, en hopen tevens dat kosten hierdoor kunnen dalen. De KNMvD hoort graag van gezelschapsdierenartsen hoe zij hiernaar kijken. Zou het dierenartsen helpen om te komen tot basisnormen, waarmee je zeker weet dat je geen tuchtklacht krijgt als je minimaal de basisnorm volgt (meer mag altijd)? Of denk je dat deze standaarden je gaan tegenwerken? We komen graag met je in gesprek.
• Spoedzorg: hoe vergroten we de beschikbaarheid?
  Vergeleken met twintig jaar geleden zijn er in 2025 een stuk minder plekken waar je in de avonden, weekenden en de nacht terecht kunt voor spoedzorg voor je huisdier. Vaak zijn eigenaren aangewezen op het dichtstbijzijnde dierenziekenhuis. We horen van praktijkeigenaren dat de wil er best wel is om weer bij te dragen aan spoedzorg in de regio, maar dat ze dat niet als enige willen doen, of graag willen samenwerken met buurtcollega’s. Wat hebben dierenartsen nodig om de beschikbaarheid te vergroten? Moet alle soort spoed door iedereen opgevangen worden, of zou er een onderscheid gemaakt moeten worden zoals ook al gebeurt met een huisartsenpost en een SEH in een ziekenhuis? De KNMvD peilt graag hoe gezelschapsdieren hiernaar kijken.