Blog: Het goede doen, voor mens en dier
“Afgelopen week had ik samen met Bart de Ruiter (DIMEO) en Frans Meulders (Landbouwhuisdieren) het genoegen om kennis te maken met de minister van LNV, Henk Staghouwer. Bij dit gesprek was ook het Collectief Praktiserende Dierenartsen vertegenwoordigd; we trekken tegenwoordig wel vaker samen op in de belangenbehartiging. Hoewel je bij zo’n kennismaking niet ál te diep op de zaken in kunt gaan, zijn er voldoende spannende ontwikkelingen in het veterinaire veld om een geanimeerd gesprek te voeren over onze maatschappelijke rol en positie.
De minister toonde zich zeer geïnteresseerd in het vraagstuk van de beroepsnormering. Daar laat hij een onderzoek naar uitvoeren door bureau Berenschot, evenals naar de ontwikkeling van de arbeidsmarkt (in samenwerking met de Faculteit Diergeneeskunde). Onderwerpen die van groot strategisch belang zijn voor de KNMvD, denk bijvoorbeeld aan nascholing en kwaliteitsrichtlijnen. Staghouwer had eigenlijk verwacht dat wij ‘veel meer zelf geregeld zouden hebben’, vergelijkbaar met de humane gezondheidszorg. Wij hebben uitgelegd dat er met de Stichting Geborgde Dierenarts wel een privaat kwaliteitssysteem ontwikkeld is, dat wordt gedragen door CPD en KNMvD gezamenlijk. De basis daarvoor is opgenomen in antibioticawetgeving. Maar bij de gezelschapsdieren en paard is de marktvraag nauwelijks georganiseerd, dus is er geen dwingende reden om aan te sluiten bij een kwaliteitssysteem. Dierenartsen die zich niet vrijwillig verplichten tot nascholing, kunnen tóch gewoon hun beroep uitoefenen. Grote werkgevers zijn vaak wel genegen dit goed te regelen voor hun dierenartsen, maar dat wil niet zeggen dat de systemen goed op elkaar aansluiten.
Onze stelling is daarom dat dierenartsen de steun nodig hebben van de overheid om een aantal zaken goed te regelen, in het maatschappelijk belang. De KNMvD pleit onder meer voor verplichte registratie en periodieke herregistratie als praktiserend dierenarts. Zo’n register is er wel, maar het is niet up-to-date en van eisen aan herregistratie is al helemaal geen sprake. Hierover komen wij dus nog te praten met LNV.
"Ons vakgebied is véél breder en beperkt zich niet tot de praktijk" - Sophie Deleu, voorzitter KNMvD
Tot slot hebben we de minister kunnen uitleggen dat de vergelijking van een dierenarts met een humaan arts niet helemaal opgaat. Ons vakgebied is véél breder en beperkt zich niet tot de praktijk. Er zijn ook veel dierenartsen werkzaam bij de overheid en het bedrijfsleven om de voedselveiligheid, de volksgezondheid en het dierenwelzijn te bewaken. Bijvoorbeeld als toezichthoudend dierenarts, onderzoeker of kwaliteitsmanager. Ook is er geen ‘zorgstelsel’, waar iedere professional een duidelijke, afgebakende verantwoordelijkheid heeft. Sommige maatschappelijke taken die landen op het bordje van de dierenarts, zoals het toezien op zoönosen, zijn bovendien niet altijd zichtbaar (en vaak onbetaald trouwens!). We mogen dus in veel gevallen van geluk spreken dat de meeste dierenartsen een grote intrinsieke motivatie hebben om ‘het goede te doen’ voor mens en dier. Zo heb ik met gepaste trots vermeld dat de zorg voor gezelschapsdieren uit Oekraïne in een wip geregeld was. Niet omdat het verplicht is, maar omdat het erg belangrijk is om deze dieren zo snel mogelijk te vaccineren tegen rabiës. Dat hoef je ons niet te vertellen!”
