Mondkapje: verplicht of niet?

Op dit moment geldt in Nederland alleen op stations, in het openbaar vervoer, in touringcars en in vliegtuigen een mondkapjesplicht.

Verder geldt vooralsnog een dringend advies om in publieke binnenruimtes een mondkapje op te zetten. Dit zijn: winkels, parkeergarages, benzinestations, restaurants, cafés, theaters en concertzalen (maar mensen die zitten, hoeven dan weer geen mondkapje te dragen, tenzij de anderhalve meter afstand niet gewaarborgd kan worden). Publieke ruimtes zijn ook: gemeentehuizen en ziekenhuizen wanneer het algemene ruimtes betreft, zoals receptie-, loop en wachtruimten, winkels en kantines voor bezoekers en personeel/patiënten

Eigen regels

Op de site van de Rijksoverheid staat dat je als eigenaar of beheerder van een winkel of gebouw eigen regels kunt stellen aan het toetreden van een gebouw. Dit kan ook zijn een verplichting tot het dragen van een mondkapje. Als je het verplicht, dan moet je er ook wel zelf voor zorgen dat klanten het dragen en ze erop aanspreken als ze dat niet doen.

Vragen bij het advies

Het dringende advies van de overheid zorgt in het hele land voor verwarring. Het zou veel makkelijker zijn als het gewoon overal verplicht wordt. Zolang dat niet het geval is, zijn er twee vragen die rijzen.

Vraag 1: wat is een winkel?
Artikel 1 van de Winkeltijdenwet zegt:
Een winkel is een voor het publiek toegankelijke besloten ruimte, waarin goederen aan particulieren plegen te worden verkocht.

Kijkend naar deze definitie is een dierenartsenpraktijk géén winkel. Er worden weliswaar producten verkocht, maar dat is niet de kernactiviteit.

Vraag 2: Is mijn praktijk een voor het publiek toegankelijke ruimte?
Niet alleen is het geen winkel in de zin van de winkeltijdenwet, ook is het geen voor het publiek toegankelijke ruimte als we kijken naar de wet en de jurisprudentie over de verschillende huurregimes.

Casus

Het lijkt misschien vergezocht, maar deze uitspraak van het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch over het toepasselijke huurregime voor een schoonheidssalon geeft wel antwoord op de vraag.  Het Hof stelde vast dat de kernactiviteit het geven van schoonheidsbehandelingen aan klanten is. Dat er daarnaast producten worden verkocht, doet daar niets aan af. De inrichting is vervolgens zodanig dat een klant een persoonsgebonden behandeling krijgt en een volgende klant eventueel korte tijd in de wachtkamer zit. Er is dus geen sprake van een ruimte waarin meerdere mensen tegelijkertijd geholpen worden. Naar vaste rechtspraak vallen het tandarts-, fysiotherapie- en het accountantsbedrijf, waarmee de onderhavige schoonheidssalon op één lijn kan worden gesteld, buiten het toepassingsgebied van artikel 7:290 BW. De wet heeft bij de term ‘een voor het publiek toegankelijk lokaal’ niet een behandelkamer en wachtruimte op het oog.

Kernactiviteit dierenartsenpraktijk

Een dierenartsenpraktijk is dan eigenlijk niet veel anders dan de schoonheidssalon uit bovenstaand arrest. De kernactiviteit is niet het verkopen van producten, maar het verlenen van hulp/zorg aan dieren. In de behandelkamer heb je per keer een dier met zijn eigenaar. De volgende wacht op zijn beurt in de wachtruimte. Volgens de wet vindt  zijn de wachtruimte en behandelkamer geen voor het publiek toegankelijk lokalen.

Conclusie

Zolang er geen algehele plicht tot het dragen van mondkapjes is (de overheid werkt aan wetgeving) mag je als praktijkeigenaar/-beheerder jouw beleid op dit punt zelf bepalen. En dus de klanten verplichten een mondkapje te dragen. Zorg er wel voor dat je dit bekend maakt en realiseer je dat de zorg aan de dieren er niet onder mag lijden. Met dit voorschrift bescherm je niet alleen de klant, maar ook je werknemers. Zeker in het kader van goed werkgeverschap een verstandige zet!