“Ik was 22 en het oudste kind van gescheiden ouders, met een zwaar verantwoordelijkheidsgevoel, dat alles zelf wilde doen. Achteraf denk ik: alle elementen om een burn-out te krijgen waren er. Ik was iemand die de lat voortdurend heel hoog legde, niet om hulp vroeg en geen nee kon zeggen. Ik studeerde al een paar jaar in Utrecht en zat in het studentenbestuur van allerlei clubjes.