De kwaliteit van de dierenarts, wat verstaan we daar eigenlijk onder? Net die ene stap extra,
net iets meer dan voldoen aan de toenemende verwachtingen en eisen van cliënten en stakeholders. Op basis van de kennis, kunde en vaardigheden die je opdoet tijdens de opleiding, in de praktijk en via bij- en nascholing.
Dierenartsen hebben wettelijk het recht om dieren te behandelen en daarmee ook een maatschappelijke positie met verantwoordelijkheden als het gaat om dierenwelzijn, diergezondheid, volksgezondheid en voedselveiligheid. Die verantwoordelijkheden gaan hand in hand met professionalisering. Oftewel een leven lang leren. Vanaf de praktijkstart tot aan het pensioen.
Transparantie van die professionalisering geeft dierenartsen de mogelijkheid om verantwoording af te leggen aan dierhouders, georganiseerde veehouderijsectoren, maatschappelijke organisaties, centrale en lokale overheden, toezichthouders en het algemeen publiek, maar ook aan collega dierenartsen.
Geschiedenis
Al in 2011 stelden de toenmalige staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie en de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport in een brief aan de Tweede Kamer dat borging van de kwaliteit van de dierenarts essentieel is en dat het kwaliteitsplan van de KNMvD de juiste elementen hiervoor bevat. Voorwaarde was wel dat de veterinaire beroepsgroep vanaf 2013 haar kwaliteit via richtlijnen en professionele groei op een transparante manier kan aantonen. Om de regie over dit proces te houden heeft de KNMvD kwaliteitsbeleid ontwikkeld. Dit omvat:
- Het ondersteunen/versterken van sectorspecifieke registers;
- Het Centraal Kwaliteitsregister Dierenartsen, CKRD; een vrijwillig register met geaccrediteerde nascholing voor dierenartsen;
- Het ontwikkelen van richtlijnen voor veterinair handelen.